Ο πόνος στις αρθρώσεις (αρθραλγία) είναι ένα πολύ κοινό πρόβλημα που μπορεί να σχετίζεται με λοίμωξη ή τοξικότητα, τραύμα, φλεγμονή ή επιδείνωση του χόνδρου.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο πόνος στις αρθρώσεις εξαφανίζεται μόνος του μέσα σε λίγες ημέρες. Ωστόσο, ορισμένες καταστάσεις απαιτούν να επισκεφθείτε έναν γιατρό όσο το δυνατόν νωρίτερα. Δεν είναι εύκολο ακόμη και για έναν έμπειρο ειδικό να προσδιορίσει ακριβώς γιατί οι αρθρώσεις πονάνε, καθώς τα πρώιμα συμπτώματα μπορεί να είναι εξαπατημένα και η πλήρης εικόνα της νόσου μερικές φορές ξεδιπλώνεται μόνο εντός 1-2 μηνών ή περισσότερο.
Οι πληροφορίες σε αυτό το άρθρο θα σας βοηθήσουν να περιηγηθείτε στην ποικιλία ασθενειών και καταστάσεων που προκαλούν αρθραλγία. Και οι σύγχρονες διαγνωστικές μέθοδοι θα σας επιτρέψουν να προσδιορίσετε την ακριβή αιτία της ασθένειας και να επιλέξετε τη σωστή τακτική θεραπείας μαζί με έναν γιατρό.
Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε καταστάσεις όπου πονάνε πολλές αρθρώσεις σε όλο το σώμα. Μερικές φορές κάποιος αρχίζει να πονάει, και άλλες αρθρώσεις ενώνονται γρήγορα. Συμβαίνει ότι ο πόνος φαίνεται να μεταναστεύει από το ένα μέρος του σώματος στο άλλο κατά τη διάρκεια αρκετών ημερών ή εβδομάδων. Ορισμένες ασθένειες προκαλούν πόνο σε μια ομάδα αρθρώσεων με τη μορφή επιθέσεων - επιληπτικών κρίσεων, όταν ο πόνος υποχωρεί και στη συνέχεια επανεμφανίζεται.
Πόνος στις αρθρώσεις με ιογενείς λοιμώξεις
Τις περισσότερες φορές, οι αρθραλγίες εμφανίζονται με διάφορες ιογενείς λοιμώξεις: λόγω της άμεσης επίδρασης των ιών στις αρθρώσεις ή υπό την επίδραση τοξινών που συσσωρεύονται στο αίμα κατά την οξεία περίοδο πολλών μολυσματικών ασθενειών.
Τις περισσότερες φορές, ο πόνος εμφανίζεται στις μικρές αρθρώσεις των χεριών και των ποδιών, στις αρθρώσεις του γόνατος και μερικές φορές στις αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης. Ο πόνος δεν είναι δυνατός, πονάει. Ονομάζεται πόνος στις αρθρώσεις. Η κινητικότητα συνήθως δεν επηρεάζεται, δεν υπάρχει πρήξιμο ή ερυθρότητα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστεί δερματικό εξάνθημα που μοιάζει με κυψέλες που εξαφανίζεται γρήγορα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ιογενείς αρθραλγίες γίνονται το πρώτο σύμπτωμα αδιαθεσίας και συνοδεύονται από πυρετό, μυϊκό πόνο και αδυναμία.
Παρά την επιδείνωση της γενικής ευημερίας, ο πόνος στις αρθρώσεις των ιών συνήθως δεν αποτελεί αιτία σοβαρής ανησυχίας. Η ανακούφιση μπορεί να παρέχεται λαμβάνοντας μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, πίνοντας άφθονα υγρά και ξεκούραση. Μετά από μερικές ημέρες, ο πόνος εξαφανίζεται και η λειτουργία της άρθρωσης αποκαθίσταται πλήρως. Δεν υπάρχουν μη αναστρέψιμες αλλαγές στη δομή της άρθρωσης.
Οι ιογενείς αρθραλγίες είναι χαρακτηριστικά, για παράδειγμα, της γρίπης, της ηπατίτιδας, της ερυθράς, της παρωτίτιδας (σε ενήλικες).
Αντιδραστική αρθρίτιδα
Αυτή είναι μια ομάδα ασθενειών στις οποίες ο πόνος στις αρθρώσεις εμφανίζεται μετά από μια λοίμωξη, τόσο ιογενείς όσο και βακτηριακοί. Η άμεση αιτία της αντιδραστικής αρθρίτιδας είναι ένα σφάλμα στο ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο προκαλεί φλεγμονή στις αρθρώσεις, αν και δεν έχουν επηρεαστεί από τη μόλυνση.
Ο πόνος στις αρθρώσεις εμφανίζεται συχνότερα 1-3 εβδομάδες μετά από οξείες αναπνευστικές λοιμώξεις, εντερική λοίμωξη ή ασθένειες του ουροποιητικού συστήματος, για παράδειγμα ουρηθρίτιδα ή λοιμώξεις των γεννητικών οργάνων. Σε αντίθεση με τις ιογενείς αρθραλγίες, ο πόνος στις αρθρώσεις είναι έντονος, συνοδευόμενος από οίδημα και μειωμένη κινητικότητα. Η θερμοκρασία του σώματος μπορεί να αυξηθεί. Η αρθρίτιδα ξεκινά συχνά με εμπλοκή ενός αρθρώματος γονάτου ή αστραγάλου. Μέσα σε 1-2 εβδομάδες, ο πόνος στις αρθρώσεις του άλλου μισού σώματος ενώνεται, οι μικρές αρθρώσεις των χεριών και των ποδιών αρχίζουν να πονάνε. Μερικές φορές οι αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης πονάνε.
Ο πόνος στις αρθρώσεις συνήθως εξαφανίζεται με θεραπεία ή μόνος του, χωρίς να αφήνει συνέχεια. Ωστόσο, ορισμένοι τύποι αντιδραστικής αρθρίτιδας είναι χρόνιοι και περιστασιακά επιδεινώνονται.
Η νόσος του Reiter- ένας από τους τύπους της αντιδραστικής αρθρίτιδας που αναπτύσσεται μετά τα μεταφερόμενα χλαμύδια και μπορεί να ακολουθήσει χρόνια πορεία. Ο πόνος στις αρθρώσεις στη νόσο του Reiter προηγείται συνήθως από παραβίαση της ούρησης - μια εκδήλωση χλαμυδιακής ουρηθρίτιδας (φλεγμονή της ουρήθρας), η οποία συχνά γίνεται απαρατήρητη. Στη συνέχεια εμφανίζονται προβλήματα στα μάτια, αναπτύσσεται επιπεφυκίτιδα. Για θεραπεία, πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό.
Η αντιδραστική αρθρίτιδα μπορεί να αναπτυχθεί μετά από λοίμωξη από αδενοϊό, λοιμώξεις των γεννητικών οργάνων (ειδικά χλαμύδια ή γονόρροια), εντερικές λοιμώξεις που σχετίζονται με μόλυνση με Salmonella, Klebsiella, Shigella κ. λπ.
Πόνος στις αρθρώσεις όταν ο χόνδρος είναι φθαρμένος
Ασθένειες που συνοδεύονται από βαθμιαία φθορά του χόνδρου στις αρθρικές επιφάνειες των οστών ονομάζονται εκφυλιστικές. Είναι πιο συχνές σε ηλικία 40-60 ετών και άνω, αλλά συμβαίνουν επίσης σε νεότερους ανθρώπους, για παράδειγμα, σε εκείνους που έχουν υποστεί τραυματισμούς στις αρθρώσεις, επαγγελματίες αθλητές που εκτίθενται σε συχνή έντονη άσκηση και σε παχύσαρκους ανθρώπους.
Παραμορφωμένη οστεοαρθρίτιδα (οστεοαρθρίτιδα, DOA)- Πρόκειται για μια ασθένεια των μεγάλων αρθρώσεων των ποδιών - των γόνατων και των αρθρώσεων του ισχίου, που φέρουν το μεγαλύτερο μέρος του φορτίου κατά το περπάτημα. Ο πόνος εμφανίζεται σταδιακά. Το πρωί, μετά την ανάπαυση, η κατάσταση της υγείας βελτιώνεται και το βράδυ και τη νύχτα μετά από μακρύ περπάτημα, τρέξιμο και άλλα στρες, επιδεινώνεται. Φλεγμονώδεις αλλαγές: οίδημα, ερυθρότητα συνήθως δεν είναι έντονες και μπορούν να εμφανιστούν μόνο σε προχωρημένες περιπτώσεις. Αλλά συχνά υπάρχουν καταγγελίες για τσίμπημα στις αρθρώσεις. Με τα χρόνια, η ασθένεια εξελίσσεται. Είναι σχεδόν αδύνατο να θεραπευτεί η παραμορφωμένη αρθροπάθεια · είναι δυνατόν μόνο να επιβραδυνθεί η καταστροφή του χόνδρου. Για να αποκαταστήσουν την κινητικότητα, καταφεύγουν σε χειρουργική επέμβαση.
Οστεοχονδρίτιδα της σπονδυλικής στήληςΕίναι μια άλλη κοινή εκφυλιστική ασθένεια. Η αιτία του είναι η αραίωση και η καταστροφή του χόνδρου μεταξύ των σπονδύλων. Η μείωση του πάχους του χόνδρου οδηγεί σε συμπίεση των νεύρων που εκτείνονται από τον νωτιαίο μυελό και τα αιμοφόρα αγγεία, η οποία, εκτός από τον πόνο στις αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης, προκαλεί πολλά διαφορετικά συμπτώματα. Για παράδειγμα: πονοκεφάλους, ζάλη, πόνος και μούδιασμα στα χέρια, αρθρώσεις ώμων, πόνος και διακοπές στην καρδιά, στο στήθος, πόνος στα πόδια κ. λπ.
Αυτοάνοσες ασθένειες ως αιτία πόνου στις αρθρώσεις
Οι αυτοάνοσες ασθένειες είναι μια μεγάλη ομάδα ασθενειών, οι αιτίες των οποίων δεν είναι πλήρως γνωστές. Όλες αυτές οι ασθένειες ενώνονται με την ιδιαιτερότητα του ανοσοποιητικού συστήματος: τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος αρχίζουν να επιτίθενται στους δικούς τους ιστούς και όργανα του σώματος, προκαλώντας φλεγμονή. Οι αυτοάνοσες ασθένειες, σε αντίθεση με τις εκφυλιστικές ασθένειες, είναι πιο πιθανό να αναπτυχθούν στην παιδική ηλικία ή στους νέους. Η πρώτη τους εκδήλωση είναι συχνά πόνος στις αρθρώσεις.
Ο πόνος στις αρθρώσεις είναι συνήθως πτητικός: σήμερα μια άρθρωση πονάει, αύριο άλλη, μεθαύριο - ένα τρίτο. Η αρθραλγία συνοδεύεται από οίδημα, ερυθρότητα του δέρματος, μειωμένη κινητικότητα στις αρθρώσεις και μερικές φορές πυρετό. Μετά από μερικές ημέρες ή εβδομάδες, ο πόνος στις αρθρώσεις εξαφανίζεται, αλλά μετά από λίγο επαναλαμβάνεται. Με την πάροδο του χρόνου, οι αρθρώσεις μπορούν να παραμορφωθούν σημαντικά και να χάσουν την κινητικότητα. Χαρακτηριστικό σημάδι αυτοάνοσης φλεγμονής των αρθρώσεων είναι η πρωινή δυσκαμψία. Τις πρώτες πρωινές ώρες, οι προσβεβλημένες αρθρώσεις πρέπει να ζυμώνονται από 30 λεπτά έως 2-3 ώρες ή περισσότερο. Όσο ισχυρότερο είναι το φορτίο της άρθρωσης την προηγούμενη μέρα, τόσο περισσότερος χρόνος πρέπει να ξοδέψετε για προθέρμανση.
Σταδιακά, συμπτώματα βλάβης σε άλλα όργανα ενώνουν αρθραλγίες: καρδιά, νεφρά, δέρμα, αιμοφόρα αγγεία κ. λπ. Χωρίς θεραπεία, η ασθένεια εξελίσσεται. Είναι αδύνατο να θεραπευτεί, αλλά τα σύγχρονα φάρμακα μπορούν να επιβραδύνουν τη διαδικασία. Επομένως, όσο νωρίτερα ξεκινά η θεραπεία, τόσο καλύτερο είναι το αποτέλεσμα.
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι η πιο κοινή αυτοάνοση ασθένεια, στην οποία οι αρθρώσεις επηρεάζονται κυρίως: αρχίζουν να πονάνε πολύ, γίνονται κόκκινα και διογκώνονται. Τις περισσότερες φορές, η ασθένεια ξεκινά με πόνο στις μικρές αρθρώσεις των χεριών και των ποδιών: δάχτυλα, αρθρώσεις του χεριού ή του ποδιού, λιγότερο συχνά - με την ήττα ενός γόνατος, αστραγάλου ή αγκώνα, και στη συνέχεια πόνους σε άλλα μέρη του ένωση σώματος.
Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος- μια πιο σπάνια ασθένεια, η οποία είναι πιο ευαίσθητη στις νέες γυναίκες. Χαρακτηρίζεται από πόνους σε διάφορες αρθρώσεις του σώματος, παραμόρφωση των δακτύλων, εμφάνιση εξανθήματος στο δέρμα, ιδιαίτερα χαρακτηριστικό στο πρόσωπο - ερυθρότητα στο μέτωπο και μάγουλα με τη μορφή φτερών πεταλούδας. Ο πόνος στις αρθρώσεις μπορεί να συνοδεύεται από διακοπές και δυσφορία στην καρδιά και το στήθος, πυρετό χαμηλού βαθμού, αδυναμία, απώλεια βάρους, αυξημένη αρτηριακή πίεση, πόνο στην πλάτη, οίδημα.
Αγκυλωτική σπονδυλίτιδα- σε αντίθεση με τον λύκο, επηρεάζει συχνότερα τους άνδρεςΗ ασθένεια ξεκινά με πόνο στις αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης, στην οσφυϊκή περιοχή, ιερό, λεκάνη. Σταδιακά, ο πόνος εξαπλώνεται προς τα πάνω σε άλλα μέρη της σπονδυλικής στήλης. Εκτός από τον πόνο, την ακαμψία, τη μειωμένη ευελιξία και την πάροδο του χρόνου, η διαταραχή βάδισης και η πλήρης ακινησία στις αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης είναι χαρακτηριστικά. Στα αρχικά στάδια, η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα μπορεί εύκολα να συγχέεται με την οστεοχόνδρωση. Ωστόσο, η πρώτη ασθένεια αναπτύσσεται σε νεαρούς άνδρες και η δεύτερη σε ηλικιωμένους. Ως διαγνωστικό τεστ, λαμβάνεται μια ακτινογραφία της αρθρώσεως του ιερού - του τόπου όπου συναντώνται τα οστά της σπονδυλικής στήλης και της πυέλου. Με βάση τα αποτελέσματα της μελέτης, ο γιατρός μπορεί να επιβεβαιώσει ή να αρνηθεί τη διάγνωση.
Πόνος στις αρθρώσεις με ψωρίαση
Η ψωρίαση είναι μια δερματική διαταραχή στην οποία εμφανίζεται ένα χαρακτηριστικό εξάνθημα στην επιφάνεια του σώματος. Μερικές φορές η ψωρίαση επηρεάζει τις αρθρώσεις. Οι αρθρώσεις των χεριών και των ποδιών, των δακτύλων και των ποδιών, λιγότερο συχνά της σπονδυλικής στήλης, συνήθως πληγώνουν και διογκώνονται. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της αρθρίτιδας στην ψωρίαση είναι μια ασύμμετρη βλάβη. Το δέρμα πάνω από τις αρθρώσεις μπορεί να έχει μπλε-μοβ χρώμα και μπορεί να προκληθεί βλάβη στα νύχια. Με την πάροδο του χρόνου, οι παραμορφώσεις και οι υπερθέρμανση των αρθρώσεων αναπτύσσονται (τα δάχτυλα αρχίζουν να λυγίζουν σε άτυπη κατεύθυνση).
Αρθραλγία με ρευματισμούς
Ο ρευματισμός (οξύς ρευματικός πυρετός) είναι μια σοβαρή ασθένεια που προκαλείται από στρεπτόκοκκους. Ο ρευματισμός χαρακτηρίζεται από πολύ σοβαρό πόνο στις μεγάλες αρθρώσεις των ποδιών και των χεριών, ο οποίος εμφανίζεται 2-3 εβδομάδες μετά από πονόλαιμο ή οστρακιά. Αναπτύσσεται συχνότερα στα παιδιά. Ο πόνος είναι τόσο σοβαρός που δεν μπορείτε να αγγίξετε την άρθρωση, δεν μπορείτε να κινηθείτε. Οι αρθρώσεις διογκώνονται, γίνονται κόκκινες και η θερμοκρασία αυξάνεται. Πρώτον, κάποιες αρθρώσεις βλάπτουν, και άλλες, συνήθως συμμετρικές. Ακόμα και χωρίς θεραπεία, ο πόνος εξαφανίζεται μόνος του και η λειτουργία της άρθρωσης αποκαθίσταται πλήρως. Ωστόσο, μετά από λίγο, εμφανίζονται σοβαρά συμπτώματα καρδιακής βλάβης. Ο ρευματισμός απαιτεί επείγουσα ιατρική βοήθεια. Μόνο με την έγκαιρη θεραπεία μπορεί να αποφευχθεί βλάβη στην καρδιά και άλλα όργανα.
Πώς να εξετάσετε τις πληγές στις αρθρώσεις;
Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι εξέτασης για πόνο στις αρθρώσεις. Κατά κανόνα, χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό.
Εξέταση αίματος- είναι μια από τις πιο κοινές εξετάσεις για παράπονα πόνος στις αρθρώσειςΜε τη βοήθεια αυτής της μελέτης, είναι δυνατόν να προσδιοριστεί η παρουσία φλεγμονής ή να προταθεί εκφυλιστικός χαρακτήρας της νόσου, να εντοπιστούν σημεία μόλυνσης και να χρησιμοποιηθούν ανοσολογικές δοκιμές ή η μέθοδος αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (PCR), για τον ακριβή προσδιορισμό της αιτιολογικός παράγοντας της νόσου σε περίπτωση μολυσματικής ή αντιδραστικής αρθρίτιδας. Μια εξέταση αίματος δείχνει πιθανές μεταβολικές διαταραχές, την κατάσταση των εσωτερικών οργάνων.
Μελέτη αρθρικού υγρού- υγρό που πλένει την επιφάνεια της άρθρωσης. Με τη βοήθεια αυτού, οι αρθρικές επιφάνειες τρέφονται και μειώνεται επίσης η τριβή κατά την κίνηση. Σύμφωνα με τη σύνθεση του αρθρικού υγρού, ο βοηθός του εργαστηρίου συνάγει συμπεράσματα σχετικά με την παρουσία φλεγμονής ή λοίμωξης στην άρθρωση, τις διαδικασίες καταστροφής και διατροφής του χόνδρου, τη συσσώρευση αλάτων που μπορούν να προκαλέσουν πόνο (για παράδειγμα, με ουρική αρθρίτιδα). Το αρθρικό υγρό λαμβάνεται για ανάλυση χρησιμοποιώντας βελόνα, η οποία εισάγεται στην κοιλότητα της άρθρωσης μετά από τοπική αναισθησία.
Ακτινογραφία αρθρώσεων και υπολογιστική τομογραφία (CT)- μια μέθοδος που σας επιτρέπει να λάβετε υπόψη τη δομή των μερών των οστών της άρθρωσης, και επίσης να κρίνετε έμμεσα την κατάσταση του χόνδρου από το μέγεθος του χώρου των αρθρώσεων - την απόσταση μεταξύ των οστών στην άρθρωση. Η εξέταση ακτινογραφίας συνταγογραφείται μεταξύ των πρώτων μεθόδων για πόνο στις αρθρώσεις. Η ακτινογραφία δείχνει μηχανική βλάβη στα οστά (κατάγματα και ρωγμές), παραμορφώσεις των αρθρώσεων (υπερχείλιση και εξάρθρωση), το σχηματισμό οστικής ανάπτυξης ή ελαττωμάτων, πυκνότητα οστού και άλλα κριτήρια που βοηθούν τον γιατρό να εντοπίσει την αιτία του πόνου στις αρθρώσεις. Η υπολογιστική τομογραφία είναι επίσης μια ερευνητική μέθοδος ακτίνων Χ. Με μια αξονική τομογραφία, ο γιατρός λαμβάνει μια σειρά από στρώσεις ανά στρώση των αρθρώσεων, οι οποίες σε ορισμένες περιπτώσεις παρέχουν πιο ολοκληρωμένες πληροφορίες σχετικά με την ασθένεια.
Υπέρηχος και μαγνητική τομογραφία αρθρώσεων- οι μέθοδοι είναι διαφορετικής φύσης, αλλά έχουν παρόμοιο σκοπό. Με τη βοήθεια απεικόνισης υπερήχων ή μαγνητικού συντονισμού, μπορούν να ληφθούν πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση των μαλακών ιστών της άρθρωσης και του χόνδρου. Ο υπέρηχος και η μαγνητική τομογραφία δείχνουν το πάχος του χόνδρου, τα ελαττώματα του, την παρουσία ξένων εγκλεισμάτων στην άρθρωση και επίσης βοηθούν στον προσδιορισμό του ιξώδους και της ποσότητας του αρθρικού υγρού.
Αρθροσκόπηση- μέθοδος οπτικής εξέτασης της άρθρωσης με τη χρήση μικροχειρουργικών οργάνων, τα οποία, μετά από αναισθησία, εισάγονται στην κοιλότητα της αρρώστιας άρθρωσης. Κατά τη διάρκεια της αρθροσκόπησης, ο γιατρός έχει την ευκαιρία να εξετάσει με τα μάτια του την εσωτερική δομή της άρθρωσης, να σημειώσει τη βλάβη και τις αλλαγές της, και επίσης να πάρει κομμάτια της αρθρικής μεμβράνης της άρθρωσης και των άλλων δομών της για ανάλυση. Εάν είναι απαραίτητο, μετά την εξέταση, ο γιατρός μπορεί να πραγματοποιήσει αμέσως τους απαραίτητους θεραπευτικούς χειρισμούς. Όλα όσα συμβαίνουν κατά την αρθροσκόπηση καταγράφονται σε δίσκο ή άλλο μέσο αποθήκευσης, οπότε μετά τη διαδικασία, μπορείτε να συμβουλευτείτε άλλους ειδικούς.
Κοινή θεραπεία
Εάν έχετε πόνο στις αρθρώσεις, βρείτε έναν καλό θεραπευτή ή παιδίατρο για παιδιά. Θα πραγματοποιήσει μια αρχική διάγνωση και, εάν είναι απαραίτητο, θα σας παραπέμψει σε έναν ειδικό για θεραπεία. Εάν ο πόνος στις αρθρώσεις σχετίζεται με αρθρίτιδα ή αρθρίτιδα, η θεραπεία θα αντιμετωπιστεί πιθανότατα από έναν ρευματολόγο που βρίσκεται εδώ.
Εάν η αιτία της αρθραλγίας είναι μια φλεγμονώδης αντίδραση, χρησιμοποιούνται φάρμακα για τη θεραπεία των αρθρώσεων που μπορούν να μειώσουν τη φλεγμονή. Αυτά, πρώτα απ 'όλα, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ): ινδομεθακίνη, ιβουπροφαίνη, δικλοφενάκη, νιμεσουλίδη, μελοξικάμη και πολλά άλλα. Εάν αυτά τα φάρμακα δεν είναι αρκετά αποτελεσματικά, φάρμακα από την ομάδα των κορτικοστεροειδών συνταγογραφούνται με τη μορφή ενέσεων στην κοιλότητα της άρθρωσης ή τα δισκία. Όταν μια λοίμωξη προκαλεί τον πόνο, χορηγούνται αντιβιοτικά.
Ειδικές θεραπευτικές αγωγές χρησιμοποιούνται για αυτοάνοσες ασθένειες. Για συνεχή εισαγωγή από τον γιατρό, επιλέγονται οι ελάχιστες αποτελεσματικές δόσεις φαρμάκων που μπορούν να καταστέλλουν έντονα τη φλεγμονώδη απόκριση ή να καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Για παράδειγμα: σουλφοσαλαζίνη, μεθοτρεξάτη, κυκλοφωσφαμίδη, αζαθειπρίνη, κυκλοσπορίνη, infliximab, rituximab και άλλα.
Για εκφυλιστικές ασθένειες των αρθρώσεων (οστεοχόνδρωση, οστεοαρθρίτιδα), δεν είναι γνωστά ακόμη συγκεκριμένα φάρμακα. Η θεραπεία ασθενών αρθρώσεων συνίσταται στη συνταγογράφηση αντιφλεγμονωδών και αναλγητικών φαρμάκων κατά την επιδείνωση, καθώς και στη λήψη μεταβολικών παραγόντων με βάση θειικές χονδροετίνες και υαλουρονικό οξύ. Αν και η αποτελεσματικότητα του τελευταίου δεν αναγνωρίζεται επί του παρόντος από όλους τους γιατρούς.
Εάν η λειτουργία της άρθρωσης επιδεινωθεί ανεπανόρθωτα, καταφεύγουν σε χειρουργική επέμβαση. Επί του παρόντος, υπάρχουν διάφορες μέθοδοι ενδοπροθετικών που επιτρέπουν την εμφύτευση τεχνητών αρθρώσεων ή τμημάτων αυτών αντί για φθαρμένες ή φθαρμένες.