Τι είναι η αρθροπάθεια στον αστράγαλο;

Η άρθρωση του αστραγάλου τραυματίζεται συχνά λόγω του μεγάλου φορτίου που υφίσταται. Μια τέτοια διάγνωση όπως η αρθρίτιδα στον αστράγαλο δεν είναι ασυνήθιστη. Τοποθετείται ανεξάρτητα από την ηλικία και το φύλο του ασθενούς. Τι είναι η αρθρίτιδα του αστραγάλου και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί;

Τι είναι?

Υπάρχει τεράστιο φορτίο στον αστράγαλο. Η λειτουργία του είναι να κρατά το σώμα όρθιο. Χάρη σε αυτόν, ένα άτομο περπατά και τρέχει. Με παραβίαση του συστήματος του αστραγάλου, είναι εξαιρετικά δύσκολο να οδηγήσετε έναν οικείο τρόπο ζωής. Τι διαταράσσει το έργο του αστραγάλου;

Αρθρίτιδα αστραγάλου, τι είναι; Πρόκειται για μια χρόνια ασθένεια των αρθρώσεων, η οποία χαρακτηρίζεται από εκφυλιστική πορεία. Στον χόνδρο της άρθρωσης, ενεργοποιούνται μη αναστρέψιμες διαδικασίες, οι οποίες οδηγούν σε τρομερές επιπλοκές.

Η αρθρίτιδα του αστραγάλου αναπτύσσεται σταδιακά. Οι υγιείς επιφάνειες των αρθρώσεων είναι ελαστικές και λείες. Παρέχουν απορρόφηση κραδασμών κάτω από βαριά φορτία και ομαλή ολίσθηση κατά την οδήγηση. Με την παθολογία, ο τροφισμός των ιστών και ο μεταβολισμός διαταράσσονται. Η επιφάνεια της άρθρωσης γίνεται ανελαστική και τραχιά. Κατά τη διάρκεια της κίνησης, οι χόνδροι έρχονται σε επαφή μεταξύ τους, γεγονός που οδηγεί σε φλεγμονή. Κατά την άρση βαρών, το κύριο φορτίο πέφτει στο οστό, το οποίο απειλεί με εκφυλιστικές διαταραχές.

Η έλλειψη θεραπείας οδηγεί σε πιο σοβαρές διαταραχές. Σε 3-4 στάδια, παρατηρείται βλάβη στον χόνδρο και τον ιστό. Ο αρθρικός κόλπος φλεγμαίνει. Η άρθρωση γίνεται ασταθής. Η λειτουργία υποστήριξης παραβιάζεται. Όλες αυτές οι παραβιάσεις συνολικά οδηγούν στο γεγονός ότι η μετακίνηση καθίσταται αδύνατη.

Η αρθρίτιδα (οστεοαρθρίτιδα) είναι μια από τις πιο κοινές ασθένειες των αρθρώσεων που επηρεάζει αρκετά μεγάλο αριθμό ατόμων.

Αιτίες και παράγοντες κινδύνου

Τι είναι η αρθρίτιδα της άρθρωσης του αστραγάλου, έχουμε λύσει. Τώρα ας μάθουμε ποια είναι η βασική αιτία του. Η αρθρίτιδα του αστραγάλου θεωρείται παθολογία γήρατος. Αυτό οφείλεται σε αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία στο σώμα. Ο χόνδρος γίνεται πιο λεπτός, τα οστά γίνονται ασταθή και εύθραυστα. Ωστόσο, κατά την τελευταία δεκαετία, η διάγνωση της αρθρίτιδας του αστραγάλου έχει γίνει πολύ νεότερη. Τέτοιες στατιστικές είναι απογοητευτικές, αφού πολλοί ασθενείς αγνοούν τα πρώτα σημάδια της νόσου. Η καθυστερημένη διάγνωση απειλεί πάντα την ανάπτυξη σοβαρών επιπλοκών.

Οι παράγοντες που προκαλούν περιλαμβάνουν:

• εξαρθρώσεις?
• μώλωπες?
• φλεγμονώδεις ασθένειες?
• βλάβη;
• υπερβολικό βάρος;
• διαταραγμένος μεταβολισμός ·
• αφόρητη σωματική δραστηριότητα ·
• φορώντας άβολα παπούτσια.
• αυτοάνοσα και ενδοκρινικά νοσήματα.
• οστεοχονδρωσία.

Κλινικά συμπτώματα

Η αρθρίτιδα του αστραγάλου αναγνωρίζεται από τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

1. Πόνος. Είναι ήπια στην αρχή και εμφανίζεται μετά από περπάτημα ή σωματική άσκηση. Μερικές φορές όταν ένα άτομο βρίσκεται σε άβολη θέση. Με την πρόοδο της παθολογικής διαδικασίας, το σύνδρομο πόνου εντείνεται και ανησυχεί ήδη σε ηρεμία.
2. Οίδημα και φλεγμονή. Αυτά τα σημάδια εμφανίζονται με φόντο τραυματισμούς και εξαρθρώσεις. Η θερμοκρασία του σώματος στην πληγείσα περιοχή αυξάνεται.
3. Κάντε κλικ. Όταν επηρεάζεται ο αστράγαλος, το κλικ είναι «στεγνό» και προκαλεί επίθεση πόνου.
4. Εξάρθρημα ή υπεξάρθρημα. Λόγω της αραίωσης και υποβάθμισης του ιστού του χόνδρου, η άρθρωση γίνεται ασταθής. Τα οστά μπορούν να μετατοπιστούν και να πέσουν έξω από την κοινή κάψουλα. Αυτές οι αλλαγές προκαλούν κρίσεις οξέος πόνου.
5. Δυσκαμψία των αρθρώσεων. Όταν αντικαθίσταται ο ιστός του χόνδρου, η άρθρωση του οστού παύει να λειτουργεί κανονικά, γεγονός που επηρεάζει αρνητικά την κινητικότητά του.
6. Παραμόρφωση της άρθρωσης. Το σύμπτωμα εμφανίζεται σε 3-4 στάδια αρθρίτιδας. Τα οστεόφυτα οδηγούν επίσης σε καμπυλότητα του αστραγάλου.

Εάν εμφανιστεί ένα από τα συμπτώματα, συνιστάται να επισκεφθείτε αμέσως γιατρό. Η έγκαιρη έναρξη της θεραπείας είναι ένα βήμα προς την ανάρρωση.

Η αρθρίτιδα των αρθρώσεων του ποδιού και του αστραγάλου χαρακτηρίζεται από αργή εξέλιξη με σταδιακή ανάπτυξη κλινικών εκδηλώσεων για αρκετά χρόνια.

Ταξινόμηση και στάδια

Η ασθένεια αναπτύσσεται με διαφορετικούς τρόπους. Σε ορισμένους ασθενείς, αρκετά χρόνια περνούν από τα πρώτα σημάδια στο τελικό στάδιο, σε άλλους, παρατηρείται η ταχεία ανάπτυξη της νόσου. Η ταχύτητα εξαρτάται από την ηλικία και την κατάσταση της υγείας του ασθενούς, τον χρόνο έναρξης της θεραπείας. Τα συμπτώματα της αρθρίτιδας της άρθρωσης του αστραγάλου γίνονται πιο έντονα με την εξέλιξη της νόσου.

Υπάρχουν τέσσερα στάδια αρθρίτιδας:

1. Το πρώτο στάδιο είναι συχνά απαρατήρητο. Μερικές φορές η πρωινή δυσκαμψία και ο πόνος στον αστράγαλο εμφανίζονται μετά από έντονη άσκηση. Όταν το πόδι κινείται, ακούγεται μια χαρακτηριστική κρίση. Οι παθολογικές αλλαγές δεν είναι ακόμη ορατές στις ακτίνες Χ, αλλά η καταστροφική διαδικασία του χόνδρου έχει ήδη ξεκινήσει.
2. Η πρωινή δυσκαμψία παρατείνεται. Χρειάζονται 20-30 λεπτά για να αναπτυχθεί ένα πόδι. Μερικές φορές εμφανίζεται χωλότητα. Η αρθρίτιδα του 2ου βαθμού της άρθρωσης του αστραγάλου αναγνωρίζεται στο ραδιογράφημα από την ανάπτυξη του οστικού ιστού, τη μετατόπιση των οστών.
3. Τα συμπτώματα σε 3 στάδια είναι έντονα. Ο πόνος ανησυχεί όχι μόνο μετά από ένα βαρύ φορτίο, αλλά και σε ηρεμία. Είναι δύσκολο για έναν ασθενή να κάνει χωρίς αναλγητικά. Η χωλότητα αυξάνεται. Μπορεί να χρειαστούν πατερίτσες. Η προσβεβλημένη άρθρωση είναι πρησμένη και παραμορφωμένη. Οι μυς του αστραγάλου ατροφούν. Η ακτινογραφία δείχνει στένωση του αρθρικού χώρου, σχηματισμό οστεόφυτων, υπεξάρθρημα.
4. Το στάδιο 4 είναι το πιο δύσκολο. Αναπτύσσεται ως αποτέλεσμα της έλλειψης θεραπείας. Ο χόνδρος καταστρέφεται, οι επιφάνειες των αρθρώσεων λιώνονται. Το περπάτημα δεν είναι πλέον δυνατό.

Με την ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας στον αστράγαλο, υπάρχει μια σταδιακή αλλαγή στον χόνδρο και τον οστικό ιστό των αρθρικών επιφανειών.

Διαγνωστικά

Η διάγνωση της αρθρίτιδας στον αστράγαλο βασίζεται σε κλινικά συμπτώματα και πληροφορίες που λαμβάνονται κατά τη διάρκεια των εξετάσεων. Οι εργαστηριακές μελέτες θεωρούνται αναποτελεσματικές, καθώς δεν υπάρχουν ειδικές εξετάσεις που μπορούν να ανιχνεύσουν την παθολογία. Κατά την περίοδο της ύφεσης, όλοι οι δείκτες βρίσκονται εντός των φυσιολογικών ορίων, με επιδείνωση της νόσου, μια κλινική εξέταση αίματος θα δείξει υψηλό επίπεδο C-αντιδρώσας πρωτεΐνης και ESR. Αυτοί οι δείκτες υποδεικνύουν ότι η παθολογική διαδικασία έχει ήδη ξεκινήσει.

Για την επιβεβαίωση της διάγνωσης, χρησιμοποιούνται μέθοδοι:

• ακτινογραφία?
• Απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού;
• Υπέρηχος;
• σπινθηρογράφημα οστών?
• διαγνωστική διάτρηση της άρθρωσης.

Απλή ακτινογραφία

Η απλή ακτινογραφία είναι η πιο αξιόπιστη και αποτελεσματική μέθοδος για τη διάγνωση ασθενειών που εμφανίζονται στο μυοσκελετικό σύστημα. Η αρχή του χειρισμού είναι η διαφορετική απορρόφηση των ακτίνων Χ από τους μυϊκούς ιστούς. Οι μαλακοί ιστοί επιτρέπουν στις ακτίνες Χ να περάσουν, αλλά οι σκληροί ιστοί απορροφώνται. Μια ακτινογραφία σάς επιτρέπει να διαγνώσετε τόσο την ίδια την ασθένεια όσο και τις συνέπειές της.

Η συμβατική ακτινογραφία είναι μια μέθοδος εξέτασης κατά την οποία μια μικρή ποσότητα ακτίνων Χ μεταδίδεται μέσω του σώματος ή μέρους του σώματος του ατόμου.

Το στιγμιότυπο σας επιτρέπει να δείτε:

1. Η κατάσταση των οστικών επιφανειών στην άρθρωση.
2. Το σχήμα, το μέγεθος και η διάταξη των δομών στην άρθρωση είναι σχετικές μεταξύ τους.
3. Η κατάσταση του υφάσματος.
4. Το μέγεθος του κοινού χώρου.

Αυτοί οι δείκτες βοηθούν τον γιατρό να καθορίσει τον τύπο και την έκταση της βλάβης των αρθρώσεων. Εάν τα δεδομένα δεν είναι αρκετά, τότε οι γιατροί συνταγογραφούν άλλες μελέτες.

Με την αρθρίτιδα του αστραγάλου, μια ακτινογραφία πραγματοποιείται σε τρεις προβολές:

• πλευρά;
• πίσω;
• πίσω με το πόδι μετακινημένο προς τα μέσα.

Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από τις ακόλουθες αλλαγές:

• μείωση του κοινού χώρου.
• την παρουσία οστεόφυτων ·
• αντικατάσταση χόνδρου οστού (υποχονδρική σκλήρυνση).
• μικρά κενά στο περιαρθρικό τμήμα.

Πυρηνικός μαγνητικός συντονισμός

Ο πυρηνικός μαγνητικός συντονισμός (NMR) ως διαγνωστική μέθοδος σας επιτρέπει να μελετήσετε εκείνα τα μέρη του σώματος όπου υπάρχει νερό. Η εικόνα δείχνει οστά σε σκούρο χρώμα, επειδή περιέχουν λιγότερο νερό, αλλά ο μυϊκός ιστός, οι δίσκοι και τα νεύρα εμφανίζονται ελαφρύτερα. Η μαγνητική τομογραφία σας επιτρέπει να ανιχνεύσετε τις παραμικρές αλλαγές στη δομή του οστικού ιστού και των αρθρώσεων. Η μελέτη συνταγογραφείται επίσης σε ασθενείς πριν από την προσθετική άρθρωσης. Το YMG έχει ένα μειονέκτημα - μια υψηλή τιμή.

Σε πυρηνικό μαγνητικό συντονισμό, καταγράφεται μια αλλαγή στις ιδιότητες των μορίων υδρογόνου υπό την επίδραση ενός ισχυρού μαγνητικού πεδίου.

Απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού

Η μαγνητική τομογραφία (MRI) είναι μια εναλλακτική διαγνωστική μέθοδος που σας επιτρέπει να εξετάσετε προσεκτικά τη σύνδεση των συνδέσμων του ιστού της άρθρωσης, του μυός και του χόνδρου. Με τη βοήθεια μαγνητικής τομογραφίας, ο γιατρός αξιολογεί την κατάσταση των αρθρώσεων του κάτω ποδιού. Με βάση τα δεδομένα της έρευνας, η παθολογία αποκαλύπτεται σε πρώιμο στάδιο ανάπτυξης.

Η διαγνωστική αρχή βασίζεται στην έκθεση σε ραδιοκύματα και ισχυρή μαγνητική ακτινοβολία. Το μαγνητικό πεδίο που χρησιμοποιείται δεν είναι επικίνδυνο και δεν ενέχει κίνδυνο για την υγεία.

Η μαγνητική τομογραφία αντενδείκνυται σε περίπτωση ψυχικών διαταραχών, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και παρουσία μεταλλικών αντικειμένων στο ανθρώπινο σώμα.

Κατά τη διάγνωση της αρθρίτιδας του αστραγάλου, χρησιμοποιούνται κλασικές μηχανές μαγνητικής τομογραφίας (κλειστού τύπου), καθώς έχουν καλύτερη ποιότητα εικόνας. Μια μηχανή μαγνητικής τομογραφίας είναι ένας μεγάλος, κυλινδρικός σωλήνας με μαγνήτη γύρω του. Ο ασθενής ξαπλώνει σε ειδικό τραπέζι. Ο αστράγαλος στερεώνεται με ειδικό πηνίο. Η διαδικασία διαρκεί 30-40 λεπτά. Η μελέτη είναι απολύτως ανώδυνη. Οι ασθενείς μπορεί να αισθάνονται ζεστασιά στην περιοχή του κάτω ποδιού.

Υπέρηχος

Ο υπέρηχος χρησιμοποιείται ευρέως στην ιατρική από τη δεκαετία του '90 του εικοστού αιώνα. Αυτή η τεχνική έχει αποδειχθεί καλά για την ακριβή διάγνωση. Επίσης γίνεται υπερηχογράφημα για αρθρίτιδα της άρθρωσης του αστραγάλου.

Σήμερα, η υπερηχογραφική εξέταση δεν έχει ιδιαίτερη σημασία στη διάγνωση της οστεοαρθρίτιδας, αφού δεν επιτρέπει μια αρκετά καλή μελέτη των κατεστραμμένων αρθρώσεων.

Η συσκευή με την οποία πραγματοποιείται η μελέτη παράγει κύματα σε υπερσυχνότητες. Τα κύματα αντανακλώνται από τους ιστούς και καταγράφονται στην οθόνη. Με βάση την εικόνα που προκύπτει, ο γιατρός καθορίζει τον τύπο της παθολογίας. Για να γίνει καθαρή η εικόνα στην οθόνη, χρησιμοποιείται ένα ειδικό τζελ. Εξαλείφει τα κενά αέρα και δίνει στον αισθητήρα καλύτερη ολίσθηση.

Η υπερηχογραφική εξέταση δεν βλάπτει τον ασθενή, οπότε η διαδικασία μπορεί να επαναληφθεί πολλές φορές. Τα πλεονεκτήματα του υπερήχου περιλαμβάνουν επίσης χαμηλό κόστος και υψηλή ακρίβεια.

Οι ακόλουθοι δείκτες είναι ένα σαφές σημάδι αρθρίτιδας:

• αραίωση του χόνδρου.
• παρουσία οστικών αυξήσεων ·
• συσσώρευση συλλογής στην κοιλότητα της άρθρωσης (αρθρίτιδα).
• απώλεια χώρου χόνδρου.

Σπινθηρογράφημα οστών

Το σπινθηρογράφημα είναι μια μελέτη υψηλής ακρίβειας που, χρησιμοποιώντας ισότοπα, είναι σε θέση να ανιχνεύσει παθολογικές αλλαγές στα οστά. Οι γιατροί χωρίζουν τις παθογενείς εστίες σε "κρύες" και "ζεστές". Στην πρώτη περίπτωση, μιλάμε για ζώνες στις οποίες δεν υπάρχουν ισότοπα. Αυτές οι περιοχές τροφοδοτούνται ελάχιστα με αίμα και δεν είναι ορατές κατά τη διάρκεια της σάρωσης. Οι «ψυχρές» περιοχές είναι μέρη που επηρεάζονται από κακοήθεις όγκους. Σε "ζεστές" περιοχές, τα ισότοπα συσσωρεύονται γρήγορα και φαίνονται πολύ φωτεινά κατά τη σάρωση. Τέτοιες περιοχές υποδεικνύουν την παρουσία φλεγμονωδών διεργασιών.

Ο ρόλος του σπινθηρογράφου στην αρθροπάθεια είναι σημαντικός. Η μελέτη βοηθά στη διάκριση της αρθρίτιδας από μια σειρά άλλων ασθενειών όταν τα κλινικά συμπτώματα είναι εξαιρετικά παρόμοια.

Κατά τη διάρκεια σπινθηρογράφου οστού, ένα ειδικό σκεύασμα που περιέχει ειδικά επισημασμένα άτομα εγχέεται στο σώμα.

Με βάση τα αποτελέσματα της σπινθηρογραφίας, ο γιατρός κάνει μια κλινική πρόγνωση και καθορίζει το θεραπευτικό σχήμα. Το μόνο μειονέκτημα της μελέτης είναι το υψηλό κόστος. Το σπινθηρογράφημα πραγματοποιείται χρησιμοποιώντας ειδικό εξοπλισμό και, δυστυχώς, δεν έχουν όλα τα ιατρικά ιδρύματα την οικονομική δυνατότητα να το αγοράσουν.

Αν και η ραδιενεργή σάρωση είναι μια ασφαλής διαδικασία, εξακολουθεί να έχει μια σειρά αντενδείξεων:

• εγκυμοσύνη;
• περίοδο γαλουχίας ·
• λήψη φαρμάκων που περιέχουν βάριο.

Όταν γίνεται ένεση ραδιενεργού ουσίας, ορισμένοι ασθενείς εμφανίζουν αλλεργική αντίδραση με τη μορφή κνησμού και εξανθήματος. Αυτές οι παρενέργειες δεν προκαλούν κινδύνους και εξαφανίζονται από μόνες τους σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Κοινή διάτρηση

Η διάτρηση της άρθρωσης είναι μια διαγνωστική διαδικασία κατά την οποία μια βελόνα εισάγεται στην αρθρική κοιλότητα προκειμένου να συλλέξει το αρθρικό υγρό. Αυτό το υγρό αποστέλλεται στη συνέχεια για περαιτέρω έρευνα. Με βάση τα δεδομένα που λαμβάνονται, ο γιατρός βγάζει ένα συμπέρασμα σχετικά με τη φύση της νόσου και το στάδιο της ανάπτυξής της.

Με μια πρώτη ματιά, μια διάτρηση είναι μια απλή διαδικασία, αλλά δεν είναι. Η απόσυρση υγρού από την αρθρική κάψουλα απαιτεί εξαιρετική ακρίβεια των κινήσεων του γιατρού. Το αρθρικό είναι πολύ λεπτό και μια αμήχανη κίνηση το τραυματίζει. Ως αποτέλεσμα, αναπτύσσεται μια φλεγμονώδης διαδικασία. Οι πιθανοί κίνδυνοι περιλαμβάνουν επίσης τη μόλυνση. Δεν είναι δύσκολο να φέρετε τη μόλυνση στην κάψουλα της άρθρωσης μέσω κακώς αποστειρωμένων οργάνων.

Η τεχνική χειραγώγησης είναι διαφορετική για κάθε άρθρωση. Κατά τη συλλογή του αρθρικού εξιδρώματος από τον αστράγαλο, η παρακέντηση γίνεται μπροστά, μεταξύ του εξωτερικού αστραγάλου και του τένοντα του εκτείνοντα δακτύλου του μακρού.

Η διαγνωστική δειγματοληψία ενδοαρθρικού υγρού επιτρέπει εργαστηριακή ανάλυση και αποκλείει τη φλεγμονώδη αρθρίτιδα.

Βασικές αρχές θεραπείας

Αφού επιβεβαιωθεί η διάγνωση της αρθρίτιδας της άρθρωσης του αστραγάλου, τα συμπτώματα δεν θα αργήσουν να έρθουν. Η θεραπεία ξεκινά αμέσως. Η περαιτέρω πρόγνωση εξαρτάται από ένα καλά επιλεγμένο θεραπευτικό σχήμα και την επικαιρότητα της έναρξης.

Η αρθρίτιδα είναι μια ύπουλη ασθένεια. Δεν μπορεί να θεραπευτεί πλήρως. Ο στόχος της θεραπείας είναι να σταματήσει η εκφυλιστική διαδικασία και να παραταθεί η περίοδος ύφεσης. Για το σκοπό αυτό, οι γιατροί συνταγογραφούν φάρμακα, φυσιοθεραπεία, μασάζ, θεραπευτική γυμναστική και λαϊκές θεραπείες. Εάν πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις, είναι δυνατό να βασιστείτε στη θετική δυναμική, διαφορετικά η ασθένεια εξελίσσεται.

Φαρμακευτική θεραπεία για αρθροπάθεια

Ανάλογα με το θεραπευτικό αποτέλεσμα, τα φάρμακα χωρίζονται σε διάφορες ομάδες:

1. Αντιφλεγμονώδη ή αναλγητικά. Αυτή η ομάδα φαρμάκων στοχεύει στην εξάλειψη της εστίασης της φλεγμονής και στην ανακούφιση του πόνου. Όσο νωρίτερα ξεκινήσει η αντιφλεγμονώδης θεραπεία, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να σωθεί η άρθρωση. Τα φάρμακα αυτής της ομάδας μπορούν να παραχθούν με τη μορφή δισκίων και αλοιφών.
2. Γλυκοκορτικοειδή. Αυτά τα φάρμακα συνταγογραφούνται όταν τα παραπάνω κεφάλαια είναι αναποτελεσματικά. Παράγονται με τη μορφή ενέσιμου διαλύματος. Το φάρμακο εγχέεται απευθείας στην άρθρωση.
3. Χονδροπροστατευτικά. Σχεδιασμένο για να επιβραδύνει την καταστροφή του χόνδρου.

Το θεραπευτικό σχήμα και η δοσολογία επιλέγονται από το γιατρό, με βάση τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων, την ηλικία του ασθενούς, την παρουσία συνοδών ασθενειών και άλλους παράγοντες. Η αυτοθεραπεία είναι επικίνδυνη και συχνά επιδεινώνει την κατάσταση, καθώς πολλά από τα φάρμακα έχουν πολλές παρενέργειες και έχουν τις δικές τους αντενδείξεις.

Χαρακτηριστικά της ριζικής θεραπείας

Εάν η συντηρητική θεραπεία έχει αποτύχει, τότε οι γιατροί αναγκάζονται να καταφύγουν σε μια ριζική μέθοδο θεραπείας (χειρουργική επέμβαση). Η λειτουργία εμφανίζεται επίσης όταν:

• δευτερογενής (μετατραυματική) και πρωτοπαθής αρθρίτιδα 3-4 μοίρες.
• αρθροπάθεια με επιπλοκές.
• συνεχής και έντονος πόνος στον αστράγαλο, που ακτινοβολεί στο γόνατο.
• σοβαρή χωλότητα
• πάρεση και παράλυση των μυών των ποδιών.
• παραβίαση της λειτουργίας κάμψης-έκτασης της άρθρωσης.
• παραβίαση της ικανότητας στήριξης του ποδιού.

Η χειρουργική επέμβαση αντενδείκνυται εάν:

• ο ασθενής είναι κάτω των 12 ετών ·
• συρίγγια βρίσκονται στην άρθρωση.
• ο ασθενής έχει ιστορικό σακχαρώδους διαβήτη, καρδιακής ανεπάρκειας ·
• Βρέθηκαν μολυσματικές ασθένειες στην περιοχή της προτεινόμενης παρέμβασης.

Παραδοσιακή θεραπεία

Οι γιατροί πιστεύουν ότι η θεραπεία της αρθρίτιδας πρέπει να πραγματοποιείται αποκλειστικά υπό την επίβλεψη ειδικού, αλλά δεν αρνούνται τη θετική επίδραση των λαϊκών θεραπειών. Η εναλλακτική ιατρική δρα ως αποτελεσματική προφύλαξη που βοηθά στην εξάλειψη των συμπτωμάτων και στη διατήρηση της ύφεσης.

Οι λαϊκές θεραπείες είναι μάλλον συμπτωματική θεραπεία για την αρθρίτιδα του ποδιού.

Η θεραπεία στο σπίτι πρέπει να συντονίζεται με το γιατρό σας για να αποφύγετε παρενέργειες και επιπλοκές.

Οι παραδοσιακοί θεραπευτές προτείνουν τη θεραπεία της αρθρίτιδας στον αστράγαλο με:

1. Κολλιτσίδα. Πλύνετε τα φύλλα κολλιτσίδας με σαπούνι και τρεχούμενο νερό. Εφαρμόστε τα φύλλα με την απαλή πλευρά στο δέρμα σας. Στερεώστε την κορυφή με επίδεσμο ή μεμβράνη. Είναι καλύτερα να κρατήσετε τη συμπίεση για όλη τη νύχτα.
2. Θαλασσινό αλάτι. Chιλοκόβουμε το αλάτι σε ένα τηγάνι. Ρίξτε το σε λινό σακουλάκι και στερεώστε το στον αστράγαλο. Κρατήστε τη σακούλα μέχρι να κρυώσει το αλάτι. Η θερμότητα ανακουφίζει τον πόνο. Αντί για αλάτι χρησιμοποιούνται επίσης άμμος, φακές, φαγόπυρο.
3. Πασχαλιές. Ρίξτε την τριπλή κολόνια πάνω από τα λιλά λουλούδια. Αφήστε το βάμμα να σταθεί σε σκοτεινό και δροσερό μέρος για 10-14 ημέρες. Τρίψτε την πληγείσα περιοχή το πρωί και το βράδυ.
4. Κοχύλι αυγού. Αλέστε τα κοχύλια σε έναν μύλο καφέ. Πάρτε τη σκόνη που προκύπτει για ½ κουταλάκι του γλυκού. πριν το φαγητό.

Μην ξεχνάτε ότι η θεραπεία με λαϊκές θεραπείες δεν πρέπει να είναι το μόνο μέτρο. Η σύνθετη θεραπεία περιλαμβάνει λήψη φαρμάκων, θεραπεία άσκησης, μασάζ, φυσιοθεραπεία, θεραπεία σπα. Σε προχωρημένες περιπτώσεις, οι γιατροί καταφεύγουν σε ριζικά μέτρα - χειρουργική επέμβαση.

Χειρουργική επέμβαση

Για την αρθροπάθεια του ποδιού, χρησιμοποιούνται οι ακόλουθοι τύποι επεμβάσεων στην ιατρική:

• αρθρόδεση της άρθρωσης.
• αρθροσκόπηση της άρθρωσης.
• ενδοπροσθετική.

Το Arthrodesis είναι μια επέμβαση ακινητοποίησης μιας άρθρωσης. Πραγματοποιείται για να επιστρέψει το άκρο της χαμένης ικανότητας στήριξης. Το μόνο μειονέκτημα της χειρουργικής επέμβασης είναι ότι τα οστά (κνήμη και ωτός) μεγαλώνουν μαζί, γεγονός που οδηγεί σε ακινησία. Το Arthrodesis χρησιμοποιείται σπάνια στην ιατρική πράξη.

Η αρθροσκόπηση είναι μια ελάχιστα επεμβατική διαδικασία. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, ο γιατρός κάνει μικρές τομές στην άρθρωση και μέσω αυτών εισάγει ένα αρθροσκόπιο (ένας ειδικός σωλήνας στο τέλος του οποίου είναι εγκατεστημένη μια κάμερα). Με τη βοήθειά του, ο χειρουργός εξετάζει και αξιολογεί προσεκτικά την κατάσταση των ενδοαρθρικών δομών. Εάν είναι απαραίτητο, κομμάτια της κατεστραμμένης άρθρωσης ή θρόμβων αίματος αφαιρούνται από το αρθρικό υγρό. Αυτή η χειραγώγηση είναι λιγότερο τραυματική. Το μόνο μειονέκτημα της αρθροσκόπησης είναι ότι ο κίνδυνος υποτροπής είναι πολύ υψηλός.

Η ενδοπροσθετική θεραπεία είναι η τελευταία λύση. Πραγματοποιείται με προχωρημένη αρθρίτιδα. Η ενδοπροσθετική σας επιτρέπει να αντικαταστήσετε την προσβεβλημένη άρθρωση μερικώς ή πλήρως. Ως προσθετικό προϊόν, χρησιμοποιούνται καινοτόμες προθέσεις με εκσυγχρονισμένη μηχανική. Η τεχνητή άρθρωση διαρκεί από 10 έως 20 χρόνια.

Χαρακτηριστικά ισχύος

Για να επιτευχθεί ένα ευνοϊκό αποτέλεσμα, η φαρμακευτική αγωγή συμπληρώνεται με δίαιτα. Οι διατροφολόγοι έχουν αναπτύξει μια ειδική διατροφή για την αποφυγή επιδείνωσης της νόσου και ταυτόχρονα παρέχουν στο σώμα όλες τις απαραίτητες βιταμίνες και θρεπτικά συστατικά. Η διατροφή για τους υπέρβαρους ασθενείς παίζει ιδιαίτερο ρόλο. Δεδομένου ότι η παχυσαρκία είναι ένας από τους λόγους ανάπτυξης αρθροπάθειας, η διόρθωση βάρους αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της θεραπείας.

Ο ασθενής πρέπει να επανεξετάσει μια σειρά από συνήθειες του στην καθημερινή ζωή, οι οποίες συμβάλλουν και προκαλούν την εξέλιξη της αρθρίτιδας του ποδιού.

Οι διατροφολόγοι συνιστούν να τηρείτε τις ακόλουθες διατροφικές συνθήκες:

1. Τρώτε συχνά και σε μικρές μερίδες.
2. Πίνετε τουλάχιστον 2 λίτρα υγρού την ημέρα.
3. Αφήστε τα γλυκά και το αλάτι.
4. Το τελευταίο γεύμα είναι το αργότερο στις 18. 00.
5. Τα πιάτα επιτρέπονται στον ατμό, στον βρασμό ή στο ψήσιμο.

Το κύριο καθήκον της δίαιτας για την αρθρίτιδα είναι μια ισορροπημένη και εμπλουτισμένη διατροφή. Η νηστεία αποκλείεται. Οι σκληρές δίαιτες και ο καθαρισμός του σώματος κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό. Το ασβέστιο αποβάλλεται από το σώμα, το οποίο είναι απαραίτητο για την αποκατάσταση του χόνδρου. Ένας διατροφολόγος θα σας βοηθήσει να συντάξετε μια καθημερινή διατροφή.

Με αρθροπάθεια, επιτρέπεται η κατανάλωση δημητριακών, ζυμαρικών, γαλακτοκομικών προϊόντων, τυριού, οσπρίων, λαχανικών, φρούτων, ψωμιού σίκαλης, αποξηραμένων φρούτων, ξηρών καρπών, ψαριών, κρέατος πουλερικών. Απαγορεύονται τα βαριά και λιπαρά συνοδευτικά, τα τρόφιμα που περιέχουν χρωστικές και γεύσεις, όπως τουρσιά, μαρινάδες, καπνιστά κρέατα, λιπαρά ζωμάκια, αρτοσκευάσματα, μπαχαρικά, σάλτσες, σοκολάτα, παγωτό, καφέ και αλκοόλ.

Πρόληψη της αρθρίτιδας

Για να αποφευχθεί η ανάπτυξη αρθρίτιδας της άρθρωσης του αστραγάλου, οι γιατροί συνιστούν τη λήψη προληπτικών μέτρων:

• φορέστε άνετα παπούτσια χωρίς τακούνια.
• τηρείτε μια δίαιτα και πίνετε αρκετά υγρά.
• λαμβάνετε εποχικά σύμπλοκα βιταμινών και μετάλλων.
• κολύμπι;
• περπατήστε περισσότερο στον καθαρό αέρα.
• εξαλείψτε το υπερβολικό άγχος στα πόδια.
• αποφύγετε την υποθερμία.
• να εξεταστεί έγκαιρα από γιατρό.

Με την υπάρχουσα αρθρίτιδα, συνιστάται η διόρθωση του τρόπου ζωής:

1. Να αρνηθείς τις κακές συνήθειες. Έχει αποδειχθεί ότι προκαλούν στασιμότητα του αίματος στους ιστούς και επιταχύνουν την καταστροφή του χόνδρου.
2. Εκτελέστε μια σειρά ασκήσεων για να ζεστάνετε τον αστράγαλο.

Πρόβλεψη

Η αρθρίτιδα είναι μια προοδευτική ασθένεια. Χωρίς θεραπεία, οδηγεί σε μη αναστρέψιμες συνέπειες και πλήρη ακινησία της άρθρωσης. Η έγκαιρη διάγνωση της παθολογίας σας επιτρέπει να κάνετε χωρίς ριζικά μέτρα. Τα φάρμακα είναι σε θέση να αναστείλουν την παθολογική διαδικασία και να ανακουφίσουν την κατάσταση του ασθενούς. Η καταπολέμηση της νόσου στα αρχικά στάδια είναι χωρίς επιπλοκές.