Συμπτώματα και θεραπεία της οστεοχόνδρωσης της θωρακικής σπονδυλικής στήλης

Η οστεοχόνδρωση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης είναι πολύ λιγότερο συχνή σε σύγκριση με μια παρόμοια παθολογία που επηρεάζει γειτονικά τμήματα. Αυτό οφείλεται στο ενισχυτικό αποτέλεσμα του στήθους - ένα ισχυρό και εύκαμπτο πλαίσιο από νευρώσεις υποστηρίζει καλά τους μεσοσπονδύλιους αρμούς. Ακόμα κι αν η οστεοχόνδρωση αναπτύσσεται σε αυτό το τμήμα, σπάνια φτάνει στα τελευταία στάδια. Οι νευρώσεις ανακουφίζουν εν μέρει το φορτίο από τους χόνδρους δίσκους, εμποδίζοντας τους να καταρρεύσουν υπό έντονη και παρατεταμένη πίεση.

Η οστεοχόνδρωση του στήθους αναπτύσσεται συχνά στους άνδρες - φυσικά πρέπει να κάνουν πιο δύσκολη και επιβλαβής εργασία. Αλλά εάν μια γυναίκα βρίσκεται σε παρόμοιες συνθήκες εργασίας, τότε ο κίνδυνος οστεοχόνδρωσης αυξάνεται δραματικά. Οι σύνδεσμοι και οι μύες των γυναικών είναι φυσικά πιο ευέλικτοι και επεκτάσιμοι, που προστατεύουν το ασθενέστερο φύλο από εκφυλιστικές βλάβες στο στήθος.

Στους άνδρες, αντίθετα, ήδη στην ενηλικίωση, υπάρχει μια «οστεοποίηση» όλων των κινητών αρθρώσεων - πρώτα απ 'όλα, τέτοιες αλλαγές παρατηρούνται στις μεσοπλεύριες αρθρώσεις. Επομένως, η κλινική εικόνα αναπτύσσεται σταδιακά, καθώς σχετίζεται με αργή βλάβη στις αρθρώσεις μεταξύ των πλευρών και των σπονδύλων. Όσο πιο γρήγορα ένα άτομο προσδιορίσει τα πρώτα συμπτώματα της οστεοχόνδρωσης στο στήθος, τόσο πιο αποτελεσματική και συντομότερη θα είναι η επακόλουθη θεραπεία.

Συμπτώματα

Η οστεοχόνδρωση του στήθους σπάνια εμφανίζεται ακόμη και χωρίς μικρές εκδηλώσεις, αλλά στα αρχικά στάδια, οι ασθενείς συνήθως απλά δεν παρατηρούν τα σημάδια της νόσου. Οποιαδήποτε δυσφορία αποδίδεται στην κόπωση της κόπωσης, η οποία προέκυψε ως αποτέλεσμα της παρατεταμένης εργασίας ή μιας δυσάρεστης στάσης. Αλλά τα συμπτώματα της οστεοχονδρωσίας της θωρακικής σπονδυλικής στήλης έχουν μια ύπουλη ιδιότητα - να αναπτυχθούν σε άλματα.

Δηλαδή, η εξέλιξη των εκδηλώσεων δεν συμβαίνει σταδιακά, αλλά ξαφνικά - υπό την επίδραση οποιωνδήποτε εξωτερικών παραγόντων. Η ανάπτυξή τους υπόκειται σε έναν συγκεκριμένο μηχανισμό που εμφανίζεται στις αρθρώσεις μεταξύ των σπονδύλων και των πλευρών:

• Κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου, η κινητικότητα του στήθους μειώνεται - αυτό οφείλεται στην πάχυνση του συνδετικού ιστού που συνδέει τα γειτονικά οστά.
• Από ένα μακρύ και βαρύ φορτίο, μεταβολικά προϊόντα συσσωρεύονται σε αυτό, οδηγώντας σε βλάβη των "μαλακών" δομών - των συνδέσμων και του χόνδρου.
• Στις μεσοπλεύριες αρθρώσεις, αρχίζουν να αντικαθίστανται από οστό ιστό, ο οποίος σχηματίζει μικρές εξελίξεις στη θέση των ελαττωμάτων.
• Πρώτον, αυτές οι αγκάθια αρχίζουν να ερεθίζουν τις νευρικές ρίζες που βγαίνουν από το νωτιαίο μυελό της γειτονιάς. Από την επίπτωση σε αυτούς, εμφανίζεται μια αντανακλαστική συστολή των γύρω μυών - ένας σπασμός.
• Επιδεινώνει την μειωμένη κινητικότητα καθιστώντας το θώρακα λιγότερο εύκαμπτο και ελαστικό. Από αυτές τις αλλαγές, η διατροφή των γύρω ιστών αλλάζει, καθώς η παροχή αίματος τους επιδεινώνεται.
• Ένας φαύλος κύκλος σχηματίζεται σταδιακά - η μειωμένη ροή του αίματος στερεί από τους μαλακούς ιστούς τη δυνατότητα ταχείας ανάρρωσης. Εάν το φορτίο συνεχίσει να δρα, τότε αναπτύσσεται σταδιακά η οστεοχόνδρωση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης.

Το ποσοστό εξέλιξης της νόσου εξαρτάται από τη σοβαρότητα των βλαβερών παραγόντων και τις δυνατότητες του σώματος - στους περισσότερους ασθενείς παραμένει στα αρχικά στάδια έως τα γηρατειά.

Πρώτου βαθμού

Στα αρχικά στάδια, είναι δύσκολο να διαπιστωθεί η θωρακική οστεοχόνδρωση - τα συμπτώματα της νόσου εξακολουθούν να είναι πολύ μη ειδικά. Οι περισσότεροι ασθενείς χάνουν τον πρώτο βαθμό της νόσου, πηγαίνοντας στον γιατρό μόνο όταν σχηματιστούν σοβαρά συμπτώματα. Αλλά με προσεκτική στάση απέναντι στην υγεία σας, τα σημάδια της παθολογίας μπορούν να αναγνωριστούν εύκολα:

1. Δεδομένου ότι οι μαλακοί ιστοί συμπιέζονται στην περιοχή των αρθρώσεων μεταξύ των νευρώσεων και των σπονδύλων, μειώνεται η ευελιξία και η ελαστικότητά τους. Ως εκ τούτου, όταν τεντώνετε ή κάνετε ασκήσεις, υπάρχει πόνος και κρίσιμο στη θωρακική περιοχή, η οποία εμφανίζεται μεταξύ των ωμοπλάτων.
2. Ένας παρόμοιος ήχος μπορεί να ακουστεί στην κλείδα ή στο στέρνο, όπου ο χόνδρος και ο συνδετικός ιστός παχύνονται επίσης.
3. Μαζί με αυτά, διαταράσσεται η ευελιξία της ζώνης ώμου, η οποία εκδηλώνεται με δυσκολία στην τοποθέτηση των χεριών πίσω από την πλάτη. Γίνεται δύσκολο για τον ασθενή να κάνει κάποιες κινήσεις - να ξύσει την πλάτη του, να φέρει μαζί τις ωμοπλάτες.
4. Υπάρχει ένα αίσθημα δυσφορίας σε οποιοδήποτε μέρος του θώρακα, αλλά πιο συχνά στην ενδοκαψική περιοχή. Σε αυτό προβάλλονται το μεγαλύτερο μέρος των νευρικών ριζών που βγαίνουν από τον νωτιαίο μυελό σε αυτήν την ενότητα.
5. Η αντίσταση σε παρατεταμένη σωματική εργασία και συντήρηση στάσης μειώνεται - ένα αίσθημα κόπωσης στην πλάτη προκύπτει γρήγορα.
6. Υπάρχει μείωση στο βάθος της αναπνοής - όταν προσπαθείτε να πάρετε μια βαθιά αναπνοή, τηρείται ο περιορισμός της.

Σε αυτό το στάδιο, η ασθένεια μπορεί να αντιμετωπιστεί με ασφάλεια στο σπίτι, καθώς δεν έχουν ακόμη σχηματιστεί μη αναστρέψιμες αλλαγές στους μαλακούς ιστούς στην περιοχή των αρθρώσεων.

Δευτέρου βαθμού

Ενώ η επιρροή των αρνητικών παραγόντων παραμένει, τα σημάδια της οστεοχόνδρωσης στο στήθος αρχίζουν να εντείνονται - σε αυτό το στάδιο οι ασθενείς συνήθως ζητούν βοήθεια. Η ασθένεια αρχίζει να περιορίζει σημαντικά τη δραστηριότητα ενός ατόμου - τα συμπτώματα παρεμβαίνουν όχι μόνο κατά τη διάρκεια της εργασίας, αλλά και κατά τη διάρκεια της ανάπαυσης. Η εμφάνισή τους συνδέεται με το σχηματισμό επίμονων αλλαγών που οδηγούν σε οστεοποίηση των πλευρικών-σπονδυλικών αρθρώσεων:

1. Ο πόνος, που είναι το αποτέλεσμα της πίεσης στις νευρικές ρίζες, εμφανίζεται ήδη στο προσκήνιο μεταξύ των συμπτωμάτων. Έχει ορισμένα χαρακτηριστικά - έναν χαρακτήρα καύσης ή λήψης, μια σύνδεση με σωματική δραστηριότητα ή μια παρατεταμένη άβολη στάση.
2. Οι δυσάρεστες αισθήσεις καθορίζονται συνήθως μεταξύ των ωμοπλάτων, από όπου απλώνονται κατά τη διάρκεια των πλευρών. Η ώθηση του πόνου είναι πάντα μονόπλευρη.
3. Η ένταση αυτού του συμπτώματος εξαρτάται πλήρως από τις κινήσεις του κορμού ή την αναπνοή - ακόμη και με ήρεμη αναπνοή, παρατηρείται αύξηση του πόνου.
4. Η ασθένεια διακρίνεται από τη συνηθισμένη μεσοπλευρική νευραλγία από την επιμονή των συμπτωμάτων - στην πρώτη περίπτωση, το σύνδρομο πόνου περνά από μόνο του και γρήγορα (μέσα σε λίγα λεπτά). Η οστεοχόνδρωση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης διακρίνεται από τη διάρκεια του πόνου - είναι συνεχείς, μειώνοντας μόνο σε κατάσταση ηρεμίας.
5. Η δυσφορία και η δυσκαμψία στο στήθος αυξάνεται, γεγονός που οδηγεί σε μείωση της ανοχής στην άσκηση. Γίνεται πιο δύσκολο για τον ασθενή να εκτελέσει εργασία που σχετίζεται με παρατεταμένο στρες.

Στο σπίτι, είναι σχεδόν αδύνατο να εξαλειφθούν τα συμπτώματα σε αυτό το στάδιο - προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν μια μακρά πορεία φαρμάκων, σε συνδυασμό με διαδικασίες φυσικοθεραπείας, για θεραπεία.

Τρίτου βαθμού

Στο τελικό στάδιο της νόσου, υπάρχει έντονη παραμόρφωση των αρθρώσεων μεταξύ των πλευρών και των σπονδύλων. Αυτό ασκεί πίεση στα γύρω αγγεία και τα νεύρα, τα οποία κατευθύνονται στα εσωτερικά όργανα. Επομένως, τα συμπτώματα της νόσου αποκτούν ασυνήθιστα χαρακτηριστικά γνωρίσματα μιας άλλης παθολογίας:

1. Το σύνδρομο πόνου επιμένει, αποκτώντας έντονο και συνεχή χαρακτήρα. Οσφυαλγία μεταξύ των ωμοπλάτων και κατά μήκος των πλευρών ενοχλεί τον ασθενή ακόμη και σε κατάσταση ηρεμίας, η οποία σχετίζεται με συνεχή πίεση στις νευρικές ρίζες.
2. Υπάρχουν περιοχές με μειωμένη ευαισθησία στην κοιλιά και το στήθος - μοιάζουν με ρίγες κατά μήκος της κατεύθυνσης των πλευρών. Χαρακτηρίζονται από μούδιασμα, μυρμήγκιασμα ή «σέρνεται».
3. Υπάρχουν περιοδικές αντανακλαστικές κράμπες των κοιλιακών μυών, συνοδευόμενες από δυσάρεστες αισθήσεις.
4. Δεδομένου ότι τα νεύρα των εσωτερικών οργάνων εμπλέκονται στη διαδικασία, μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα της ήττας τους. Πιο συχνά παρατηρούνται ψευδείς προσβολές στηθάγχης, ηπατικού ή νεφρικού κολικού, οι οποίες προσομοιώνουν ασθένειες παρόμοιων οργάνων.
5. Η οστεοχόνδρωση του θώρακα συχνά οδηγεί στο σχηματισμό συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου - διαταραχές του πεπτικού σωλήνα, οι αιτίες των οποίων δεν εντοπίστηκαν κατά την εξέταση.

Ακόμη και η μακροχρόνια θεραπεία δεν θα σας επιτρέψει να απαλλαγείτε μόνιμα από τα συμπτώματα εάν ο ασθενής έχει διατηρήσει την ασθένεια σε αυτόν τον βαθμό. Η υποστηρικτική θεραπεία θα μειώσει μόνο τα σημάδια της νόσου, η οποία είναι σταθερά εδραιωμένη στη θωρακική σπονδυλική στήλη.

Θεραπευτική αγωγή

Πώς να αντιμετωπίσετε τη θωρακική οστεοχόνδρωση; Η τακτική της βοήθειας βασίζεται στη διάρκεια της νόσου - όσο πιο έντονα τα συμπτώματα, τόσο περισσότερα στάδια θα περιλαμβάνουν τη θεραπεία της οστεοχόνδρωσης της θωρακικής σπονδυλικής στήλης. Παρά τις συχνές δυσκολίες συνταγογράφησης φαρμάκων, πολλοί ασθενείς θέλουν να υποβληθούν σε όλες τις διαδικασίες θεραπείας στο σπίτι. Ο ασθενής δεν θέλει να χάσει τον επιπλέον χρόνο που απαιτείται για να επισκεφθεί το νοσοκομείο ή την κλινική.

Επιπλέον, σπάνια εκδίδεται άδεια για την ασθένεια αυτή, η οποία αναγκάζει τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν γρήγορα τις δραστηριότητες που έχουν ξεκινήσει. Έχοντας αισθανθεί κάποια βελτίωση, ο πρόσφατος ασθενής επιστρέφει στις συνήθεις δραστηριότητές του. Αλλά η ατελής θεραπεία της οστεοχονδρωσίας του μαστού οδηγεί σε γρήγορη επιστροφή των προηγούμενων συμπτωμάτων. Επομένως, πολύ «απασχολημένοι» ασθενείς μπορούν να κάνουν κάποιες διαδικασίες στο σπίτι - το κύριο πράγμα είναι ότι δεν εγκαταλείπουν αυτό που έχουν ξεκινήσει.

Στο σπίτι

Μπορείτε να το κάνετε χωρίς να πάτε στο νοσοκομείο μόνο στα πρώτα στάδια της νόσου, όταν όλες οι αλλαγές στη σπονδυλική στήλη είναι αναστρέψιμες. Με τη βοήθεια ορισμένων μέτρων, είναι δυνατόν να εξαλειφθεί ο μυϊκός σπασμός, που είναι η αιτία των εκδηλώσεων:

• Είναι απαραίτητο να αλλάξετε τον χώρο ανάπαυσης - το κρεβάτι, στο οποίο αποκαθίστανται οι μαλακοί ιστοί της σπονδυλικής στήλης κατά τη διάρκεια του ύπνου. Για να το κάνετε αυτό, πρέπει να το κάνετε πιο άκαμπτο, να αγοράσετε ένα ορθοπεδικό στρώμα για να αποκλείσετε τη λάθος θέση της πλάτης.
• Για οποιαδήποτε δραστηριότητα, πρέπει να χρησιμοποιήσετε υποστήριξη για τη σπονδυλική στήλη - έναν μαλακό κορσέ που συλλαμβάνει τις οσφυϊκές και θωρακικές περιοχές. Πρέπει να φοριέται τακτικά στη δουλειά, να απογειώνεται μόνο όταν ξεκουράζεστε ή κοιμάστε.
• Συνιστάται η χρήση αλοιφών θέρμανσης για την εξάλειψη των συμπτωμάτων. Εφαρμόζονται μεταξύ των ωμοπλάτων πριν από το επερχόμενο φορτίο για να θερμάνουν τεχνητά τους μυς.
• Πρέπει να έχετε μια καλή συνήθεια - να κάνετε ασκήσεις στο σπίτι μετά το ξύπνημα. Επιπλέον, δεν είναι απαραίτητο να το εκτελέσετε μόνο το πρωί - για τυχόν δυσφορία στην πλάτη, πρέπει να βρείτε λίγα λεπτά για να ζεσταθείτε.
• Πρέπει να αλλάξετε τη διατροφή σας, να αυξήσετε την ποσότητα λαχανικών και φρούτων στη διατροφή σας - οι βιταμίνες που περιέχουν επιβραδύνουν την καταστροφή του συνδετικού ιστού.

Συνιστάται στους ασθενείς που έχουν αρκετό ελεύθερο χρόνο να ασκήσουν σωματική δραστηριότητα - περπάτημα ή κολύμπι.

Συντηρητικός

Με την ανάπτυξη έντονων σημείων, η θεραπεία της οστεοχόνδρωσης της θωρακικής σπονδυλικής στήλης ξεκινά με τη βοήθεια φαρμάκων. Σας επιτρέπουν να εξαλείψετε τον πόνο και άλλες εκδηλώσεις που επηρεάζουν τη φυσιολογική δραστηριότητα:

• Καταρχάς, συνταγογραφούνται αντιφλεγμονώδη φάρμακα, τα οποία έχουν αναλγητικό αποτέλεσμα. Αναστέλλουν τις διαδικασίες καταστροφής των μαλακών ιστών, οι οποίες αναπόφευκτα οδηγούν στο σχηματισμό οστικής ανάπτυξης.
• Επίσης χρησιμοποιούνται μυοχαλαρωτικά - φάρμακα που εξαλείφουν επώδυνες μυϊκές συσπάσεις. Η χρήση τους επιτρέπει στο στήθος να επιστρέψει στην προηγούμενη ευελιξία και κινητικότητά του.
• Επιπλέον, συνταγογραφούνται σύμπλοκα βιταμινών, που στοχεύουν στην προστασία του νευρικού ιστού. Σας επιτρέπουν να επαναφέρετε γρήγορα τις ρίζες του νωτιαίου μυελού, οι οποίες έχουν υποστεί πίεση.
• Τα ανακουφιστικά και τα αντιφλεγμονώδη μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν με τη μορφή κρεμών που εφαρμόζονται μεταξύ των ωμοπλάτων. Συνήθως όμως συνδυάζονται μόνο με φάρμακα για να διασφαλιστεί η συνέργεια.

Η πορεία της φαρμακευτικής αγωγής διαρκεί συνήθως από 2 έως 3 εβδομάδες, μετά την οποία ο ασθενής μεταφέρεται σε θεραπεία στο σπίτι.

Χειρουργικός

Η χειρουργική μέθοδος θεραπείας συνήθως χρησιμοποιείται όταν η φαρμακευτική αγωγή είναι αναποτελεσματική. Επιπλέον, η παρέμβαση δεν έχει πάντα ριζική φύση:

• Ο πιο συχνά χρησιμοποιούμενος αποκλεισμός είναι η εισαγωγή φαρμάκων απευθείας στη βλάβη με βελόνα. Ένα τοπικό αναισθητικό χρησιμοποιείται συνήθως για την ανακούφιση των συμπτωμάτων. Μετά τη διαδικασία, το αποτέλεσμα διαρκεί αρκετές ημέρες.
• Οι αποκλεισμοί που πραγματοποιούνται με τη βοήθεια γλυκοκορτικοστεροειδών είναι πιο αποτελεσματικοί - παρέχουν θεραπευτικό αποτέλεσμα που διαρκεί αρκετές εβδομάδες. Η σύνθεση περιέχει ορμόνες που καταστέλλουν τη φλεγμονώδη διαδικασία στον τομέα της χορήγησης.
• Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, πραγματοποιείται χειρουργική επέμβαση - αφαίρεση των παραμορφωμένων περιοχών των αρθρώσεων μεταξύ των πλευρών και των σπονδύλων. Με αυτόν τον τρόπο, είναι δυνατόν να εξαλειφθεί η πίεση στις νευρικές ρίζες και τα αιμοφόρα αγγεία, η οποία οδηγεί στην εξάλειψη των περισσότερων εκδηλώσεων.

Η χειρουργική διόρθωση δεν οδηγεί σε πλήρη θεραπεία της νόσου, αλλά διευκολύνει μόνο την κατάσταση του ασθενούς. Επομένως, μετά από οποιοδήποτε χειρισμό, απαιτείται συνέχιση της συντηρητικής θεραπείας, με στόχο την επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου.

Αναμόρφωση

Η εξάλειψη των κύριων σημείων της οστεοχόνδρωσης δεν συνεπάγεται το τέλος της θεραπείας. Κατά την περίοδο μετά τη θεραπεία, ο ασθενής υποβάλλεται σε αποκαταστατικά μέτρα:

1. Στην αρχική περίοδο, καθορίζονται διαδικασίες που έχουν αντανακλαστικό αποτέλεσμα. Η ηλεκτροφόρηση και η φωνοφόρηση, το UHF και το λέιζερ μπορούν να εξαλείψουν την αντανακλαστική συστολή των μυών στη θωρακική σπονδυλική στήλη.
2. Τότε αρχίζουν πιο ενεργές διαδικασίες - μασάζ, θεραπευτικές ασκήσεις. Βοηθούν στην ενίσχυση του μυϊκού πλαισίου του στήθους.
3. Η ανάκαμψη τελειώνει με ανεξάρτητη προπόνηση, η οποία πρέπει να συνεχιστεί σε συνεχή λειτουργία. Σας επιτρέπουν να επιβραδύνετε την εξέλιξη της οστεοχόνδρωσης.

Σε αυτούς τους ασθενείς συνιστάται να επιλέγουν αθλητικούς κλάδους που τους επιτρέπουν να αναπτύξουν ταυτόχρονα μυϊκή αντοχή και δύναμη. Ως εκ τούτου, συνιστάται στους ασθενείς να ασχολούνται με το κολύμπι και το περπάτημα στον αγώνα, το οποίο σας επιτρέπει να δημιουργήσετε ομοιόμορφο φορτίο σε όλους τους μυς. Οι καθημερινές προπονήσεις είναι προαιρετικές - αρκούν τρεις συνεδρίες την εβδομάδα.